Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Το Κορίτσι με το πίανο

Κάποτε σε μια γειτονιά της Αθήνας υπήρχε ένα αρχοντόσπιτο, αυτά τα παλιά με τους διώροφα κτίσματα με εσωτερικές σκάλες και με κήπο. Σε αυτό το σπίτι έμενε μια τριμελής οικογένεια. Ο άντρας δούλευε σε κάποια μικρή επιχείρηση, η γυναίκα του σπιτιού ασχολιόταν με τις δουλειές του σπιτιού ενώ το παιδί τους, ένα μικρό 
κοριτσάκι πήγαινε σχολείο. Το κοριτσάκι αυτό είχε σαν χόμπι τη μουσική και του άρεσε πολύ το πιάνο.

Έτσι λοιπόν οι γονείς του το έγραψαν σε ένα...
ωδείο και λίγο καιρό αργότερα του αγόρασαν και ένα πιάνο για να μπορεί να κάνει πρακτική εξάσκηση. Το μικρό κορίτσι καθόταν λοιπόν κάθε απόγευμα, αφού τελείωνε όλες τις άλλες του δουλειές, και έπαιζε πιάνο για αρκετές ώρες.

Αυτό επαναλαμβανόταν συνέχεια κάθε μέρα σχεδόν πάντα μια συγκεκριμένη ώρα (ας πούμε ότι η ώρα αυτή ήταν 6 το απόγευμα). Μια μέρα όμως η μητέρα του της είπε να κάνει κάποιες δουλειές γιατί εκείνη θα έφευγε. Το κοριτσάκι δεν έκανε τις δουλειές που του είχε πει η μητέρα του και άρχισε να παίζει πιάνο. Όταν γύρισε η μητέρα του το βρήκε να παίζει πιάνο και υπέθεσε ότι οι δουλειές που τις είχε αναθέσει είχαν γίνει.

Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι το κοριτσάκι δεν είχε κάνει τίποτα απολύτως έγινε έξω φρενών. Τότε άρχισε να μαλώνει το κορίτσι και ξέσπασε ένας μεγάλος καβγάς. Η μικρή έφυγε κλαίγοντας και άρχισε να ανεβαίνει την μεγάλη ξύλινη σκάλα μέχρι που την τράβηξε η μητέρα της.

Τότε το κοριτσάκι παραπάτησε και έπεσε από την σκάλα, χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού της και πέθανε. Μετά από το συμβάν οι γονείς της άφησαν το σπίτι αυτό και μετακόμισαν σε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Το σπίτι αυτό ερήμωσε καθώς δεν είχε απομείνει τίποτα εκεί μέσα. Όμως όποιος περάσει έξω από αυτό το σπίτι αυτό μια συγκεκριμένη ώρα θα ακούσει το μικρό κορίτσι να παίζει πιάνο
.


ΠΑΤΕΡΑ ΕΣΥ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΣ!!




Οδηγώντας σε μια μεγάλη λεωφόρο, μπροστά στα μάτια μιας κυρίας έγινε ένα τροχαίο ατύχημα, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί σοβαρά ένας νέος. Με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, έβαλαν στο αυτοκίνητο της το παλικάρι, περιπου 20 ετών, να το μεταφέρει στο εφημερεύον νοσοκομείο..

Το παλικάρι αιμοραγούσε, η κυρια έφτασε στο νοσοκομείο όσο πιο γρηγορα μπορούσε.. οι τραυματιοφορείς της βάρδιας το πήραν μέσα. Μπήκε μαζί τους και η κυρία, για να μάθει ποιος ειναι, και να ειδοποιησει τους συγγενείς του. Οι γιατροι της βάρδιας διέγνωσαν πως έπρεπε να μπει επειγόντως στο χειρουργείο. Ειδοποίησαν τον χειρουργο, ο οποίος για να τον χειρουργήσει ήθελε 1000 δολάρια. Το είπαν στην κυρια η οποια τους ειπε τι ακριβως συνέβη και οτι δεν γνωριζε το παλικάρι..

Εξηγησαν στον γιατρο αλλά αυτός ανένδωτος, ηθελε τα χρήματα..

Η κυρια βλέποντας το παλικαρι να αργοπεθαίνει.. ειπε: Ξεκινηστε να το σώσετε και πάω να σας φέρω τα χρηματα..

Η κυρια πράγματι έφερε τα χρηματα και τοτε ήρθε ο γιατρός..

Όμως τι ειρωνεια!! Τι οδυνηρο παιχνιδι του φύλαξε αυτη τη νυχτα η αγάπη του για τα χρήματα...

Με το που ειδε το παλικαρι, έμεινε ακίνητος, κιτρινισε, άσπρισε πήρε το χρώμα του νεκρού.. Έπεσε πάνω στο παιδι ουρλιάζοντας... Και το παιδι ειπε τις τελευταίες του λέξεις.:

-Πατερα με σκότωσες και ξεψύχησε..

Η κυρια συγκλονισμένη από αυτο το συμβαν πεταξε τα χρηματα στα μουτρα του γιατρου και του είπε:

-Πάρτα, να κανεις την κηδεία του παιδίου σου...

Σημειωτέον πως ήταν το μονο παιδι που είχε..
.

Ωραία Μέρα για Αυτοκτονία...




Τα είχε σχεδιάσει όλα στο μυαλό του όλο το βράδυ, ενώ εκείνη κοιμόταν με τα φρεσκοβαμμένα, κοφτερά της νύχια γυρισμένα προς το μέρος του, λες και το υποσυνείδητο της την έστρεφε σε αυτή τη θέση για να προδώσει τα πραγματικά της αισθήματα για κείνον. Λίγη σημασία είχαν όλα αυτά πια.

Ξύπνησε πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι, αποφασισμένος και έτοιμος. Την έσπρωξε απαλά:
-Μωρό μου, ξύπνα, θέλω να σου πω κάτι..
-Χμφφ.. Καλημέρα.. Μμμ..
-Το αποφάσισα!
-Πες μια καλημέρα πρώτα! Τι αποφάσισες;
-Θα το κάνω, θα αυτοκτονήσω.
-Ακόμα δεν είπες καλημέρα.
-Καλημέρα.
-Έτσι, καλημέρα!
-Θα αυτοκτονήσω. Σου είπα ότι το σκεφτόμουν εδώ και δυο βδομάδες και ψες το αποφάσισα.
-Μου το είπες; Πρώτη φορά ακούω τέτοιο πράμα από σένα! Πότε μου το είπες;
-Πριν δυο βδομάδες που το είχα πρωτοσκεφτεί, στο είχα αναφέρει.
-Ε, πού να θυμάμαι συζήτηση δυο βδομάδων;
-Και μια βδομάδα αργότερα στο είχα πει, όταν είχαμε πάει να ψωνίσεις καπέλα.
-Α ναι, κάτι θυμάμαι από τότε.. Τα ψώνια, όχι τη συζήτηση.
-Και προχτές στο είπα και ψες στο είπα.
-Όταν έβαφα τα νύχια μου;
-Πιθανότατα..
-Και τώρα φταίω εγώ που δε θυμάμαι;
-Έχεις δίκιο. Συγγνώμη.
-Και πώς θα το κάνεις;
-Αν σου πω, θα το θυμάσαι μέχρι την κηδεία μου;
-Μάλλον όχι. Κοίτα, τουλάχιστον είμαι ειλικρινής..
-Ξέρω. Φεύγω. Να προσέχεις τα παιδιά. Θυμάσαι ότι έχουμε παιδιά, σωστά;
Κι έφυγε.

Τα είχε σχεδιάσει όλα στο μυαλό του όλο το βράδυ, ενώ εκείνη κοιμόταν με τα φρεσκοβαμμένα, κοφτερά της νύχια γυρισμένα προς το μέρος του, λες και το υποσυνείδητο της την έστρεφε σε αυτή τη θέση για να προδώσει τα πραγματικά της αισθήματα για κείνον. Λίγη σημασία είχαν όλα αυτά πια.

Το σχέδιο είχε ως εξής. Το ξύπνημα στις 7, το είχε ήδη καταφέρει. Είχε κιόλας γλυτώσει 3 λεπτά από το χρόνο που είχε υπολογίσει πως θα μουρμουρούσε η σύζυγος. Αυτά τα 3 λεπτά μπήκαν στο πρόγραμμα ως 'έκτατος ελεύθερος χρόνος για χάζεμα τριγύρω'. Μετά από αυτό θα έπρεπε να πάει στις γειτονικές ταράτσες να ενημερώσει τους λίγους φίλους του για την απόφαση και να τους αποχαιρετήσει. Στη συνέχεια, και αφού τα παιδιά θα είχαν ήδη πάει για την καθημερινή τους εκπαίδευση, θα πήγαινε να τα αποχαιρετήσει εκεί, για να μπορέσει να τους εξηγήσει άνετα τους λόγους και να τους δώσει οδηγίες και συμβουλές για τη ζωή τους. Ο τελευταίος που θα τον έβλεπε, δε θα τον έβλεπε. Θα πήγαινε στον τυφλό πατέρα του, τον οποίο ο ίδιος εγκατέλειψε μετά από ανυπόφορη πίεση από τη σύζυγο. Θα του ζητούσε τη συγγνώμη και την ευχή του και θα τον παρακαλούσε, τώρα που θα πέθαινε ο ίδιος, να επικοινωνήσει με τα εγγόνια του για να κρατήσουν επαφή, κρυφά από τη μάνα τους. Το σχέδιο τηρήθηκε κατά γράμμα.

Τώρα έμενε το τελευταίο στάδιο. Το salto mortale. Και θα το έκανε με το δικό του στυλ. Το σχέδιο για αυτό ήταν απλό, ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας. Θα πήγαινε στις 10 στη βιομηχανική περιοχή Νήσου. Εκείνη την ώρα, μέρα Παρασκευή, σίγουρα θα είχε τρελή κίνηση από όλων των ειδών τα οχήματα. Από μεγάλα, φορτωμένα φορτηγά, μέχρι εκείνα τα μικρά, καινούρια κομψά αυτοκινητάκια. Από μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού, μέχρι ποδήλατα. Θα έκανε ένα πέταγμα στον εναέριο χώρο πάνω από τα κεντρικά φανάρια για μια αποχαιρετιστήρια εικόνα και θα καθόταν στο στύλο των φαναριών. Δε θα χρειαζόταν περισσότερα από 5 λεπτά μέχρι να εντοπίσει κάποιο αυτοκίνητο αρκετά παλιό ώστε να μην προκαλέσει τεράστια ζημιά με την πρόσκρουση, αλλά και αρκετά βαρύ ώστε να πάθει ο ίδιος μεγάλη ζημιά χτυπώντας πάνω του. Θα το εντόπιζε, θα το άφηνε να περάσει τα φανάρια και θα το ακολουθούσε. Αφού θα είχε υπολογίσει την ταχύτητα του αυτοκινήτου και τη δύναμη του αέρα, θα ανέπτυσσε ταχύτητα, θα πήγαινε αρκετά πιο μπροστά από το αυτοκίνητο και αρκετά πιο αριστερά. Θα έπαιρνε φόρα και θα πετούσε για τελευταία φορά. Η σύγκρουση θα ήταν πλάγια, από την πλευρά του συνοδηγού, ώστε να μη σκοτωθούν κιόλας οι άνθρωποι.


Σήμερα, Παρασκευή, ξύπνησα στις 7 και μετά από μερικές ματιές μίσους που αντάλλαξα με τη μάνα μου, πήγα δίπλα, στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, για να τους πάω στο νοσοκομείο για φωτοτυπίες, όπως αποκάλεσα ψες τις ακτινογραφίες, χαριτολογώντας και σκορπίζοντας το γέλιο και στους δύο.

Το μόνο αρνητικό στην όλη υπόθεση είναι ότι θα έπρεπε να του5ς πάω με το δικό τους αυτοκίνητο, διότι το δικό μου δε χωράει τις μπουκάλες οξυγόνου που θα έπαιρνε ο παππούς για αντικατάσταση. Ένα Mazda 626, πιθανότατα μεγαλύτερο σε ηλικ%Dα από μένα ή συνομήλικο, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Πάντα νόμιζα ότι ήταν έτοιμο να καταρρεύσει, αλλά αποδεικνυόταν ότι η φροντίδα που του παρείχε ο παππούς δεν ήταν ορατή με γυμνό μάτι. Το βασικό είναι ότι δε μπορώ να κάνω γρήγορες κινήσεις όταν έχω το τιμόνι του στα χέρια μου και δεν κάθομαι άνετα διότι δε χωράω τόσο καλά. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους οδηγώ σε πολύ χαμηλότερες ταχύτητες το Mazda του παππού, σε σύγκριση με το δικό μου. Ένας επιπρόσθετος λόγος για ακόμα πιο χαμηλές ταχύτητες και προσεκτικότερη οδήγηση σήμερα ήταν το ότι είχα για επιβάτες τους δύο πιο αγαπημένους μου ανθρώπους.

Φόρτωσα τις άδειες μπουκάλες και ξεκινήσαμε. Πρώτα πήγαμε για την αντικατάσταση τους και στη συνέχεια, με δύο γεμάτες οξυγόνο μπουκάλες πλέον, πήγαμε στο νοσοκομείο. Τους κατέβασα στην είσοδο για να μην περπατήσουν πολύ και πήγα για παρκάρισμα. Είχαμε συμφωνήσει να τους περιμένω στην καφετέρια δίπλα στην είσοδο. Έκατσα και δεν πέρασε αρκετή ώρα, όταν ήρθε η γιαγιά και είπε ότι κάθονταν δίπλα στο διάδρομο. Πήγα. Είχαν ξεμπερδέψει γρήγορα με τις φωτοτυπίες, αλλά έπρεπε να περιμένουν για να τις πάρουν, μαζί με τις γνωματεύσεις των γιατρών που θα τις έβλεπαν. Περιμέναμε. Ο φάκελος του παππού ήρθε γρήγορα, ενώ μας είπαν πως αυτός της γιαγιάς θα ήταν έτοιμος την Τρίτη. Ο παππούς ως πολύπειρος επί των νοσοκομειακών καταστάσεων και γραφειοκρατίας, πρότεινε να περιμένουμε άλλο ένα τέταρτο για τη δεύτερη "φουρνιά" φακέλων. Και είχε δίκιο, διότι 12 λεπτά αργότερα, φώναξαν τη γιαγιά και της έδωσαν το φάκελο της. Τελειώσαμε. Και τελειώσαμε πριν τις 10, που ήταν από την αρχή το όριο που είχαμε θέσει. Πήγα στο αυτοκίνητο και τους πήρα από κει που τους είχα αφήσει.

Αποφασίσαμε να αποφύγουμε το συνωστισμό του high-way, προτιμώντας το μικρότερου βαθμού συνωστισμό της βιομηχανικής περιοχής Νήσου. Μετά από 2-3 λεπτά αναμονής στα κεντρικά φανάρια, προχωρήσαμε, απομακρυνόμενοι από το πλήθος. Δέκα ντουζίνες μέτρα αργότερα, κι ενώ οδηγούσα πειράζοντας τον παππού και τη γιαγιά, μια έκπληξη μας περίμενε.

ΠΛΑΠ!

Ένας υπόκωφος ήχος, σίγουρα όχι από κάπου χαμηλά. Κοιτάξαμε μπροστά, ψηλά, στο πλάι.. Τίποτε. Και τότε το προσέξαμε. Στο κλειστό παράθυρο του παππού, ένα αποτύπωμα πάνω στη σκόνη, δεν άφηνε αμφιβολίες για την προέλευση του ήχου που μας είχε μόλις αναστατώσει! Κοίταξα από το καθρεφτάκι μου και επιβεβαίωσα. Γέλασα.

-Αν ήταν ανοιχτό το παράθυρο σου, θα έμπαινε μέσα;
-Σίγουρα, απάντησε ο παππούς.

Ξαναγέλασα.


Μερικά μέτρα πίσω μας, ένα ζαλισμένο περιστέρι χτυπούσε με δύναμη κάτω στο χώμα, δίπλα από το οδόστρωμα. Χτύπησε κάτω και αμέσως σηκώθηκε για να προσγειωθεί αλαφιασμένο σε μια μικρή ελιά που ήταν ακριβώς δίπλα του. Χτύπησε με νεύρο τα σκονισμένα φτερά του.

-Άααργκκ, την τύχη μου!, ούρλιαξε ο επίδοξος αυτόχειρας. Θα γυρίσω στη σκύλα!

Δεν απείχε πολύ από αυτό που είχα σκεφτεί κι εγώ ακριβώς την ίδια στιγμή
.

Ο Αχάριστος Γιός..



Ακούστε λοιπόν όλη την ιστορία ………

Η μητέρα μου είχε μόνο ένα μάτι. Την μισούσα γι’ αυτό… Ήταν μεγάλη η ντροπή που ένιωθα.  Μαγείρευε στο σχολείο που πήγαινα  για να στηρίξει την οικογένεια μας.


Θυμάμαι μια ημέρα όταν ήμουνα ακόμα στο δημοτικό σχολείο, που πέρασε η μητέρα μου να με χαιρετήσει. Με έφερε σε τόσο δύσκολη θέση….
Πώς θα μπορούσε να κάνει αυτό σε μένα; Την αγνόησα, της έριξα ένα απεχθές βλέμμα και έτρεξα έξω και μακριά της. Την επόμενη ημέρα στο σχολείο ένας από τους συμμαθητές μου είπε, «ρε, η μάνα σου έχει μόνο ένα μάτι!»
Ήθελα να πεθάνω… Ήθελα, επίσης, η μητέρα μου να εξαφανιστεί. Όταν την είδα της είπα: Γιατί θέλεις μόνο να με κάνεις ρεζίλι;  Γιατί δεν μπορείς απλά να πεθάνεις;
Η μητέρα μου δεν απάντησε … Δεν σκέφτηκα ούτε για μια στιγμή τι έλεγα της μητέρας μου επειδή ήμουν πολύ θυμωμένος μαζί της. Φυσικά και δεν με ενδιέφεραν καθόλου τα δικά της συναισθήματά .
Ήθελα τόσο πολύ να φύγω μακριά από εκείνο το σπίτι, και να μην έχω  καμία σχέση μαζί της. Ευτυχώς είχα την ευκαιρία να πάω για σπουδές στο εξωτερικό και να είμαι μακριά της…
Μετά τις σπουδές μου εγώ παντρεύτηκα. Αγόρασα δικό μου σπίτι και ήμουν ευχαριστημένος με τη ζωή μου, τα παιδιά μου και τις ανέσεις μου. Μια μέρα, η μητέρα μου ήρθε να με επισκεφτεί. Δεν με είχε δει εδώ και χρόνια και έτσι δεν είχε συναντήσει ποτέ τα εγγόνια της.
Όταν άνοιξα την πόρτα, μόλις την είδαν τα παιδιά μου γελούσαν που την είδαν με ένα μάτι…
Εγώ της φώναζα γιατί μας επισκέφτηκε έτσι ξαφνικά και απρόσκλητα… πως τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο.
Θυμάμαι ότι, όχι μόνο φώναζα αλλά ούρλιαζα: «Πώς τολμάς να έρθεις στο σπίτι μου και να φοβίσεις έτσι τα παιδιά μου!»
Φύγε από δω! ΤΩΡΑ! «
Και σε αυτό, η μητέρα μου ήσυχα απάντησε, «Ω, ζητώ συγγνώμη. Μπορεί να ήλθα σε λάθος διεύθυνση», και εξαφανίστηκε από τα μάτια μας.
Μια μέρα, ήρθε στο σπίτι μου μια επιστολή για ένα σχολικό reunion. Για να πάω, είπα ψέματα στη γυναίκα μου ότι θα πήγαινα  σε ένα επαγγελματικό ταξίδι. Μετά την συνάντηση με τους παλιούς συμμαθητές μου, πήγα στην παλιά παράγκα που μεγάλωσα, μόνο από περιέργεια.
Οι γείτονές μου είπαν ότι η μητέρα μου είχε πεθάνει πριν λίγες ημέρες. Ούτε καν δάκρυσα για τον θάνατο της.
Κάποιος γείτονας μου έδωσε ένα γράμμα της μητέρας μου που ήταν για μένα.

Η επιστολή της μητέρας μου:

«Πολυαγαπημένε μου γιε,

Οι σκέψεις μου είναι πάντα μαζί σου. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φοβήθηκαν τα παιδιά σας όταν με είδαν.

Ήμουν τόσο ευτυχισμένη  όταν άκουσα ότι θα ερχόσουνα στη πόλη μας για την επανένωση με τους παλιούς συμμαθητές σου. Δυστυχώς, εγώ μπορεί να μην είμαι σε θέση να κατέβω από το κρεβάτι για να σε δω.
Λυπάμαι που ήμουν πάντα μια ντροπή για σένα από τότε που ήσουν μικρό παιδί.

Έχω κάτι να σου πω αγαπητό μου παιδί.
Όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα τρομερό ατύχημα και έχασες το ένα σου μάτι.

Ως μητέρα, δεν θα μπορούσα να ζήσω και να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι… Γι’ αυτό και σου έδωσα το δικό μου.

Ήμουν τόσο περήφανη για τον γιο μου που έβλεπε έναν ολόκληρο νέο κόσμο για μένα, στη θέση μου, με το δικό μου μάτι.

Με όλη την αγάπη μου σε σένα γιε μου,

Η μητέρα σου.»


Η ιστορία που θα μπορούσε να ειναι και δική σου



Πατήστε στην εικόνα για να τη δείτε σε μεγένθυνση Όνομα:  hard_work.jpg Εμφανίσεις:  16 Μέγεθος:  7,8 KBΗταν ένας άνδρας που εργαζόταν σκληρά σε ένα φούρνο για να μη λείψει από την οικογένεια του τίποτα, και ταυτόχρονα σπούδαζε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο ωστε να καταφέρει να πάρει το πτυχίο του για να εχει τα προσόντα να πάρει καλύτερη επαγγελματική θέση. 

Η γυναίκα του είχε γεννήσει πρόσφατα όμως εκείνος δεν είχε χρόνο να περάσει με την οικογένεια του. Στα παράπονα της γυναίκας του απαντούσε οτι όταν θα έπιανε καλύτερη θέση, θα είχε χρόνο για κείνους.


Πράγματι μια μέρα πήρε το πτυχίο του και μάλιστα με καλό βαθμό και σαν αποτέλεσμα βελτιώθηκε και η επαγγελματική του κατάσταση. Τον προσέλαβαν σε μια εταιρία ως προιστάμενο ενος τμήματος. Ο μισθός του αυξήθηκε κι ετσι μπορούσε να προσφέρει στην οικογένεια του περισσότερα πράγματα.

Η οικογένεια του τώρα ήταν σίγουρη οτι θα τον έβλεπε πιο πολύ μέσα στην βδομάδα όμως εκείνος ξαναγράφτηκε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο για να κατακτήσει ανώτερη θέση από αυτή που είχε τώρα, μιας και είδε οτι τα κατάφερνε μια χαρά. Η προοπτική ήταν να γίνει διευθυντής ώστε να έχει περισσότερα χρήματα και περισσότερο χρόνο για να περνά με την οικογένεια του.

Τα κατάφερε. Οι κόποι του απέδωσαν κι έτσι πήρε την θέση που ονειρευόταν, τα χρήματα ήρθαν και με αυτά προσέλαβε μια οικιακή βοηθό για τη γυναίκα του, να τη ξεκουράσει από τις δουλειές του σπιτιού.

Ωστόσο η οικογένεια του είχε ακόμα παράπονα οτι δεν περνά καθόλου μαζί τους.

Εκείνος για λίγο καιρό, για τις ανάγκες τις εταιρίας έπρεπε να δουλεύει κάποιες Κυριακές για τους πελάτες που έρχονταν από το εξωτερικό, να τους συνοδεύει στη πόλη και να τους διασκεδάζει. Ο μισθός του θα αυξάνονταν ακόμα πιο πολύ με αυτές τις υπερωρίες.

Οι μεγάλοι του κόποι, η εργασία του όπως ήταν φυσικό απέδωσαν κι έτσι αγόρασε ένα μεγάλο σπίτι με κήπο και πισίνα στα Βόρεια Προάστεια. Εκεί με σοβαρότητα ανακοίνωσε στην οικογένεια του οτι σταματούσε οριστικά πια τις σπουδές και το κυνηγητό για καλύτερες επαγγελματικές προοπτικές. «Από δω και στο εξής» είπε «θα αφιερωθώ αποκλειστικά σε σας, την οικογένεια μου!»

Το επόμενο πρωινό δεν ξύπνησε!

Η Απίστευτη Ιστορία Του Henry Ziegland

Το 1883, ο Henry Ziegland χώρισε με τη φίλη του. Εκείνη αναστατωμένη αυτοκτόνησε. Ο αδελφός της, εξοργισμένος για το θάνατό της άρχισε να κατηγορεί τον Ziegland σαν υπαίτιο της απώλειας της. Μάλιστα προχώρησε ένα
βήμα πιο πέρα,  αφού πήρε την απόφαση να σκοτώσει τον Ziegland.
Ο αδελφός της κοπέλας πήγε στο σπίτι του Ziegland και αφού τον πυροβόλησε, στη συνέχεια έστρεψε το όπλο στο κεφάλι του και αυτοκτόνησε. Δυστυχώς για τον αδελφό, η σφαίρα πέρασε ξυστά από τον Ziegland και κατέληξε να σφηνωθεί στον κορμό ενός δέντρου. Τυχερός, σωστά;  20 χρόνια αργότερα, ο Χένρι ήθελε να κόψει το δέντρο, και δεδομένου ότι δεν ήταν σε θέση να το κάνει ο ίδιος, χρησιμοποίησε  δυναμίτη. Αποτέλεσμα:
Η έκρηξη εκτόξευσε τη σφαίρα από το  δέντρο κατευθείαν  στο κεφάλι του Ziegland, σκοτώνοντας τον ακαριαία.

Μια απίστευτη ιστορία..


Μία απίστευτη ιστορία που θα σας κάνει να δακρύσετε...
Ενώ ένας άνδρας γυάλιζε το νέο αυτοκίνητό του ο ηλικίας 4 ετών γιος του,πήρε μια πέτρα και γρατσούνισε με γραμμές μέρος του αυτοκινήτου.
Στο θυμότου απάνω, ο άνδρας αυτός πήρε το χέρι του παιδιού του και χρησιμοποιώντας ένα γαλλικό κλειδί, το χτύπησε πολλές φορές .
Στο νοσοκομείο, το παιδί έχασε όλα τα δάχτυλά του λόγω των πολλαπλών σπασιμάτων.
Όταν το παιδί είδε τονπατέρα του με τα παραπονεμένα μάτια γεμάτα πόνο τον ρώτησε : “Μπαμπά.. πότε τα δάχτυλά μου θα μεγαλώσουν πάλι ? ”
Το άτομο βουβό, πήγε πίσω στο αυτοκίνητό του και το κλώτσησε πολλές φορές .
Σκεπτόμενος αυτό που έκανε, βρισκόμενος μπροστά στο αυτοκίνητο του και βλέποντας ξανά τις γρατζουνιές , αντιλήφθηκε ότι το παιδί του είχε γράψει με την πέτρα ’ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ”.


10 γυναίκες δολοφόνοι που έμειναν στην ιστορία



Μπορεί οι άντρες να κατέχουν τα πρωτεία στην ιστορία των στυγερών εγκλημάτων, δεν είναι λίγες όμως και οι γυναίκες που έπραξαν ανάλογα εγκλήματα. Μπορεί να μην προκάλεσαν τόσο θόρυβο, αλλά έμειναν στην ιστορία για τις αδίστακτες δολοφονίες τους και τα αμέτρητα θύματά τους.
Vera Renczi
Η Vera Renczi καταγόταν από τη Ρουμανία και είναι η πιο γνωστή serial killer της χώρας της. Χρησιμοποιούσε δηλητήριο για να σκοτώνει τα θύματα της, τα οποία ανέρχονται σε 35 άνδρες, συμπεριλαμβανομένου των συζύγων της, εραστών της αλλά και του ενός γιού της. Η αστυνομία την ανακάλυψε όταν ερευνούσε την εξαφάνιση ενός εραστή της. Στο υπόγειο κελάρι της βρήκαν 32 πτώματα. Ομολόγησε ότι τους σκότωνε όταν υποψιαζόταν ότι την απατούσαν ή όταν έχαναν το ενδιαφέρον τους για εκείνη. Επίσης ομολόγησε το φόνο άλλων δύο αντρών, καθώς και του γιού της.
Beverly Allit
Η Beverly Allit ήταν μια νοσοκόμα που έπασχε από το γνωστό σύνδρομο της Μασαχουσέτης. Ένιωθε την ανάγκη να σκοτώνει ή να τραυματίζει για να τραβήξει την προσοχή των άλλων. Καταδικάστηκε 13 φορές ισόβια το 1993 για την δολοφονία τεσσάρων παιδιών και για την επίθεσή της σε άλλα εννέα. Η Beverly κρατείτε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας για άτομα με ψυχιατρικά προβλήματα. Είναι απίθανο να βγει, αλλά αν συμβεί ποτέ, οι οικογένειες των θυμάτων έχουν ορκιστεί να την σκοτώσουν.
Οι άγγελοι του θανάτου
Πρόκειται για τις Maria Gruber, Irene Leidolf, Stephanija Meyer, και Waltraud Wagner.
Οι τέσσερις αυστριακές ήταν νοσοκόμες στη Βιέννη και έσπερναν τον θάνατο στο νοσοκομείο Lainz General. Η Wagner ήταν η πρώτη που σκότωσε ασθενή με υπερβολική δόση
μορφίνης. Τότε ανακάλυψε ότι απολάμβανε να «παίζει το Θεό» και στρατολόγησε και τις υπόλοιπες τρεις. Σύντομα βαρέθηκαν να σκοτώνουν με ενέσεις και ανακάλυψαν τη νέα τους μέθοδο. Δύο κρατούσαν τον ασθενή στο κρεβάτι, μία κρατούσε τη μύτη του κλειστή, ενώ η άλλη έριχνε υγρά στο στόμα του μέχρι να πνιγεί. Όταν συνελήφθηκαν ομολόγησαν τη δολοφονία 49 ασθενών, ενώ οι αρχές πιστεύουν ότι τα θύματά τους ξεπερνούν τα 200.
Εlfreide Blauensteiner
Το 1996, η αυστραλιανή χήρα, ομολόγησε τη δολοφονία πέντε αντρών, ενώ οι αρχές προσπαθούν να την συνδέσουν και με άλλους θανάτους. Ο τύπος της απέδωσε τον χαρακτηρισμό «Μαύρη Χήρα» αφού ομολόγησε ότι σκότωσε τον άντρα της, δυο πρώην συντρόφους της και δύο ακόμη άντρες. Όπως δήλωσε ή ίδια: «Τους σκότωσα γιατί τους άξιζε να πεθάνουν». Όλα της τα θύματα πέθαναν από υπερβολική δόση φαρμάκων.
Helene Jegado
Γεννημένη το 1803 στη Γαλλία, εξέφρασε μια μέρα το παράπονό της: «Όπου κι αν πάω ο κόσμος πεθαίνει». Φυσικά και πέθαιναν αφού απολάμβανε να τους δηλητηριάζει. Ξεκίνησε στην εφηβεία της να πειραματίζεται με τα δηλητήρια και κατάφερε να ξεπαστρέψει επτά οικογένειες για τις οποίες δούλευε. Κανείς δεν την υποψιάστηκε κι έτσι η Helene συνέχιζε να δηλητηριάζει ακάθεκτη. Η αστυνομία την υποψιάστηκε μετά από ανάκρισή της για το θάνατο δύο οικογενειών, για τους οποίους δούλευε. Η ίδια δεν παραδέχτηκε ποτέ την ενοχή της.
Caroline Grills
Είναι γνωστή και με το παρατσούκλι «Auntie Thally». Η Caroline έδρασε στην Αυστραλία, δηλητηριάζοντας άτομα του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Οι αστυνομία την υποπτεύθηκε το 1947 μετά το θάνατο της μητριάς της, δύο συγγενών της και μίας οικογενειακής τους φίλης. Οι αρχές έλεγξαν το τσάι που τους πρόσφερε και βρήκαν το ίδιο δηλητήριο με αυτό που βρέθηκε στα σώματα των θυμάτων. Η Caroline δεν παραδέχτηκε ποτέ την ενοχή της, ούτε εξήγησε τους λόγους που σκότωνε. Καταδικάστηκε σε ισόβια με τις κατηγορίες για 4 τέσσερις φόνους και άλλες τρεις απόπειρες δολοφονίας.
Dorothea Puente
Η Dorothea Puente διατηρούσε ένα οικοτροφείο στην Καλιφόρνια, όπου πρόσφερε στέγη σε ηλικιωμένους. Έκτος από στέγη τους πρόσφερε και άφθονες δόσεις δηλητήριου. Και φυσικά όσο τους φρόντιζε, εισέπραττε τις επιταγές από τις συντάξεις τους. Μετά από την εξαφάνιση αρκετών «φιλοξενούμενων» της, το 1988 εμφανίστηκε η αστυνομία κρατώντας φτυάρια και ξέθαψε επτά πτώματα από τον κήπο της. Άλλο ένα πτώμα ανακαλύφθηκε στο ποτάμι του Σακραμέντο και προστέθηκε στη λίστα των θυμάτων της. Οι αρχές πιστεύουν ότι σκότωσε περίπου 25 άτομα. Συνελήφθη το 1988 στο Λος Άντζελες, όταν προσφέρθηκε να μαγειρέψει σε κάποιον ένα ωραίο δείπνο για τη μέρα των Ευχαριστιών. Φαντάζεστε τα συστατικά;
Belle Gunness
Μια από τις διασημότερες serial killers της Αμερικής. Με ύψος 1.83 και βάρος 91 κιλά, ήταν δύσκολο να ξεφύγει κάποιος από τα χέρια της. Φημολογείται ότι σκότωσε τους δυο συζύγους της και όλα τα παιδιά της, αν και κατηγορήθηκε μόνο για τους φόνους των δυο συζύγων της και των δύο κόρων της. Ο λόγος που σκότωνε ήταν για να εισπράττει τις αποζημιώσεις της ασφάλειας. Εκτιμάται ότι έχει σκοτώσει πάνω από 20 ανθρώπους, ενώ κάποιοι ανεβάζουν το νούμερο αυτό στα 100 θύματα.
Delfina και Maria de Jesus Gonzales (Las Poquianchis)
Οι δυο αδελφές ήταν ιδιοκτήτριες ενός οίκου ανοχής στο Μεξικό. Στρατολογούσαν κορίτσια, τα έθιζαν στα ναρκωτικά ώστε να τα αναγκάζουν να ικανοποιούν τις ορέξεις των πελατών. Αν τα κορίτσια αρρώσταιναν ή έχαναν την ομορφιά τους από την κακομεταχείριση και τους βιασμούς, τα σκότωναν. Η αστυνομία οδηγήθηκε στις δύο αδελφές όταν συνέλαβαν μια πόρνη με την υποψία ότι απήγαγε κορίτσια από την περιοχή. Εκείνη τους υπέδειξε τις δύο αδελφές. Στην έρευνα της αστυνομίας στον οίκο ανοχής ανακάλυψαν τα σώματα 11 ανδρών, 80 γυναικών και αρκετών εμβρύων. Δεν καταδικάστηκαν σε θάνατο, ούτε καν σε ισόβια, παρά μόνο σε 40 χρόνια φυλάκιση.
Kathleen Folbigg
Η Kathleen κατηγορήθηκε για τον θάνατο των τριών παιδιών της και τη δολοφονία ενός βρέφους 19 μηνών. Οι θάνατοι των παιδιών της είχαν αποδοθεί σε φυσικά αίτια, μέχρι που ο σύζυγός της ανακάλυψε το ημερολόγιο της. Διάβασε τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τις δολοφονίες των παιδιών τους και την κατέδωσε στις αστυνομικές αρχές.

Οι πιο διάσημοι κατά συρροή δολοφόνοι



image
Θα προσπαθήσετε πολύ για να τους εντοπίσετε μέσα στο πλήθος. Φαίνονται ακριβώς όπως όλοι οι άλλοι. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από αυτούς είναι γλυκομίλητοι και ευγενικοί. Μέσα τους όμως κρύβουν ένα θανάσιμο μυστικό. Οι ζωές τους έγιναν κινηματογραφικές ταινίες, με εκατομμύρια εισπράξεις στις αίθουσες όλου του κόσμου.

Δείτε στην συνέχεια τους πιο διάσημους κατά συρροή δολοφόνους που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Γιος του Σαμ
Son of Sam
Ο David Berkowitz, γνωστός και ως «Γιος του Σαμ», σκότωσε έξι και τραυμάτισε επτά ανθρώπους στην πόλη της Νέας Υόρκης από τον Ιούλιο του 1976 έως τον Αύγουστο του 1977. Συνήθως για τις επιθέσεις του χρησιμοποιούσε ένα  0,44 διαμετρήματος περίστροφο Bulldog.
Όταν τον συνέλαβαν ισχυρίστηκε ότι τον ανάγκαζε να σκοτώσει το σκυλί του γείτονά του, ο Sam. Σήμερα βρίσκεται σε φυλακή της Νέας Υόρκης και θα βρίσκεται εκεί για τα επόμενα 365 χρόνια.
The Night Stalker
The Night Stalker
Ο Richard Ramirez, γνωστός και ως Night Stalker, καταδικάστηκε τελικά για 13 κατηγορίες για φόνο, 5 κατηγορίες για απόπειρα ανθρωποκτονίας, 11 σεξουαλικές επιθέσεις, και 14 διαρρήξεις. Για να τον εντοπίσουν, οι ντετέκτιβ της αστυνομίας σύγκριναν το DNA που βρήκαν με το DNA όλων όσων είχαν καταδικαστεί για βίαιες επιθέσεις στην Καλιφόρνια…
Ο Ramirez ήταν θαυμαστής του περίφημου συγκροτήματος AC/DC. Κατά την σύλληψη του ισχυρίστηκε, πως επηρεάστηκε για τις πράξεις του, από το τραγούδι Night Prowler των AC/DC. Ένα τραγούδι που αναφέρεται σε επισκέψεις αργά το βράδυ στην φιλενάδα σου, όταν οι υπόλοιποι κοιμούνται. Μάλιστα σε μια από τις  δολοφονίες, στον τόπο του εγκλήματος βρέθηκε ένα καπέλο που είχε πάνω του ραμμένο το λογότυπο του συγκροτήματος. Ο Night Stalker έχει καταδικαστεί σε θάνατο.
O κανίβαλλος του Μιλγουώκι
Jeffrey Dahmer
Ο Jeffrey Dahmer,γνωστός και ως κανίβαλλος του Μιλγουώκι εργάζονταν σε ένα εργοστάσιο σοκολάτας. Μάλιστα από τους συναδέλφους του θεωρούνταν ήπιος και γαλήνιος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν. Σε διάστημα 13 ετών από το 1978 μέχρι και το 1991 όταν και συνελήφθη, σκότωσε 17 άνδρες και αγόρια.
Οι δολοφονίες του ήταν φρικιαστικές.. νεκροφιλία, κανιβαλισμός, και βασανισμός μέχρι θανάτου. Πέθανε στην φυλακή, όταν ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από κάποιον άλλο τρόφιμο, το 1994.
Ted Bundy
Ted Bundy
Ο ιδανικός γαμπρός για κάθε πεθερά. Τουλάχιστον μέχρι να αποκαλυφθεί ποιος πραγματικά ήταν. Η διπλή ζωή του ξεκινούσε την ώρα που έδυε ο ήλιος. Πάρκαρε το αυτοκίνητο του, έδενε με ένα επίδεσμο το χέρι του και ζητούσε βοήθεια από μαθήτριες να του κουβαλήσουν τα βιβλία στο αυτοκίνητο. Η δράση του κράτησε 4 χρόνια. Από το 1974 έως και το 1978 που συνελήφθη. Στη δίκη υπερασπίστηκε τον εαυτό του χωρίς δικηγόρο, παίρνοντας δύναμη από τα γράμματα των γυναικών που έφταναν κατά χιλιάδες στη φυλακή.
Μάλιστα παντρεύτηκε μία συγκρατούμενή του με την οποία απέκτησε και παιδί.Αν και ομολόγησε 28 φόνους, οι αρχές υπολόγισαν ότι μπορεί να ξεπερνούσαν τους 100. Στις 25 Ιανουαρίου του 1989 εκτελέστηκε από τις αρχές με ηλεκτρική καρέκλα.
Aileen Wuornos
Aileen Wuornos
Από το 1989 έως το 1990, η πόρνη Aileen Wuornos δολοφόνησε επτά άνδρες στη Φλόριντα,υποστηρίζοντας αργότερα ότι την είχαν βιάσει. Μετά από παγίδα που της έστησε η λεσβία πρώην ερωμένη της, μαζί με την αστυνομία, συνελήφθη και  έδωσε μια συγκλονιστική, λεπτομερή ομολογία. Η δίκη της Aileen στιγματίστηκε από πολλά ξεσπάσματα της ίδιας, αρκετές αντιφάσεις στους ισχυρισμούς της καθώς και από την απόλυτη προδοσία που ένιωσε βλέποντας την Tyria, την φίλη της, να καταθέτει ενώπιον όλων εναντίον της. Στις 27 Ιανουαρίου ακούστηκε η ετυμηγορία της δίκης.
Οι ένορκοι βρήκαν την Aileen ένοχη για φόνο πρώτου βαθμού του Richard Mallory αρχικά, και καθώς έβγαιναν από την αίθουσα εκείνη σε μια από τις οργισμένες εκρήξεις της φώναξε: «Είμαι αθώα! Με βίασαν! Ελπίζω να σας βιάσουν και εσάς! Αποβράσματα της Αμερικής!» Ομόφωνα καταδικάστηκε σε εκτέλεση στην ηλεκτρική καρέκλα. Μέχρι τον Φεβρουάριο του 1993 είχε καταδικαστεί 6 φορές σε θανατική ποινή.
Charles Manson
Charles Manson
Γεννήθηκε το 1934 στο  Κεντάκι και σύντομα άρχισε να μπαινοβγαίνει σε αναμορφωτήρια ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 1960   έγινε οπαδός της εκκλησίας της Σαϊεντολογίας. Το 1960 καταδικάστηκε για μαστροπεία, απάτη και κλοπή αυτοκινήτων. Αφέθηκε ελεύθερος το 1967 και μετακόμισε στο Σάν Φρανσισκο όπου ίδρυσε την οργάνωση «οικογένεια». Τα 40 περίπου μέλη της εγκαταστάθηκαν σε ένα ράντσο της Σέμι Βάλεϊ και άρχισαν να εξοπλίζονται για τον «Ορυμαγδό», τον πυρηνικό και φυλετικό πόλεμο που είχε προβλέψει ο αρχηγός τους. Ο Μάνσον εμφανιζόταν ώς ο Μεσσίας που μια μέρα θα έπαιρνε τους πιστούς του, θα έμπαιναν μέσα από μια σπηλιά στα έγκατα της γης και θα ζούσαν σε μια μυστική πόλη. Τον Ιούλιο του 1969 η «Οικογένεια» δολοφόνησε ένα μουσικό παραγωγό. Λίγο αργότερα εισέβαλε σο σπίτι του σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι και δολοφόνησε τη σύζυγό του, ηθοποιό Σάρον Τέιτ,και τέσσερα ακόμη άτομα. Θα ακολουθήσουν και άλλοι φόνοι.
Στη λίστα θανάτου της «Οικογένειας» υπήρχαν πολλές διασημότητες όπως η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, ο Στίβ Μακ Κουίν και ο Φράνκ Σινάτρα. Τον Δεκέμβριο του 1969 ο Μάνσον συνελήφθη μαζί με δέκα οπαδούς του. Καταδικάστηκε σε ισόβια.Ο 77χρονος Μάνσον βρίσκεται σήμερα στις Φυλακές Κόρκοραν της Καλιφόρνιας.
Ted Kaczynski
Ted Kaczynski
Ο Τεντ Καζίνσκι απόφοιτος του Χάρβαρντ και πρώην καθηγητής μαθηματικών του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, από το 1978 έως το 1996 έστειλε 16 γράμματα-βόμβες. Από τις επιθέσεις έχασαν τη ζωή τους τρεις άνθρωποι και ακρωτηριάστηκαν άλλοι είκοσι.
Συνελήφθη όταν τελικά τον «κάρφωσε» στις Αρχές ο αδελφός του «τσεπώνοντας» και την επικήρυξη του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Στη δίκη που ακολούθησε ο ερημίτης της Μοντάνα ανακηρύχθηκε σχιζοφρενής, αλλά καταδικάστηκε σε τετράκις ισόβια κάθειρξη. Σήμερα εκτίει την ποινή του στην φυλακή Supermax του Κολοράντο.
Henry Lee Lucas και Ottis Toole
Henry Lee Lucas και Otis Toole
Το θανατηφόρο δίδυμο έδρασε στην περίοδο 1976 – 1985 έχοντας στο ενεργητικό του πάνω από 200 επιβεβαιωμένα θύματα σε 18 πολιτείες των ΗΠΑ.
Ο Lucas είχε δείξει από παιδί τα προσόντα του, καθώς είχε οδηγηθεί νωρίς στη φυλακή για δολοφονία και βιασμό της μητέρας του. Όταν βγήκε, γνώρισε τον Otis Toole, ένα τραβεστί που έπασχε από βαριάς μορφής σχιζοφρένεια, και μαζί βασάνισαν, σκότωσαν και κατακρεούργησαν εκατοντάδες θύματα. Το “αταίριαστο ζευγάρι” διακρίθηκε για φόνους ανθρώπων που έκαναν ωτοστόπ. Συχνά απλά τους χτυπούσαν με το αυτοκίνητο, όταν δεν είχαν ιδιαίτερη όρεξη να τους σκοτώσουν με βασανιστήρια. Τα προβλήματα άρχισαν όταν ο πρώτος άρχισε να έχει σεξουαλικές σχέσεις με την επτάχρονη ανιψιά του δεύτερου. Όταν συνελήφθησαν, ομολόγησαν ότι διέπραξαν περισσότερους από 500 φόνους, αλλά θεωρήθηκε ότι υπερέβαλαν για να περάσουν στο πάνθεον των serial killers.
Οταν συνελήφθησαν παραδέχθηκαν περισσότερους από 500 φόνους. Οι κακές γλώσσες βέβαια λένε ότι οι δύο συλληφθέντες φρόντισαν να υπερβάλουν σε σχέση με τις επιδόσεις τους, αφού οι πραγματικοί φόνοι που έκαναν ήταν πολύ λιγότεροι. Ο Lucas εκτελέστηκε στο Τέξας ενώ ο Ottis πέτυχε μετατροπή της θανατικής ποινής του έξι φορές σε ισόβια κάθειρξη λόγω διάγνωσης βαριάς σχιζοφρένειας. Τελικά πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου του 1996 στη φυλακή.
John Allen Muhammad
John Allen Muhammad
Ο John Allen Muhammad, βετεράνος του Πολέμου του Κόλπου του 1991, ήταν ο ελεύθερος σκοπευτής που είχε προκαλέσει τον τρόμο στην Washington επι τρεις εβδομάδες το 2002 σκοτώνοντας 16 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους δύο.
Τελικά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο με θανατηφόρα ένεση.Το 2009 η ποινή του εκτελέστηκε στις φυλακές της Βιρτζίνια. Ο 17χρονος, όταν έγιναν οι φόνοι, συνεργός του  Malvo καταδικάστηκε με ποινή ισόβιας κάθειρξης.
Harold Frederick 
Harold Frederick
O Harold Frederick “Fred” Shipman, βρετανός γιατρός αντί να εργάζεται για να σώζει ζωές τις έπαιρνε. Σκότωσε τουλάχιστον 218  ασθενείς του – κυρίως ηλικιωμένες γυναίκες – και ενδεχομένως μέχρι και 508 με μοιραίες ενέσεις ναρκωτικών από το 1975 έως το 1998.
Καταδικάστηκε το 2000 σε ισόβια, χωρίς δυνατότητα αναστολής.  Κρεμάστηκε στο κελί του το 2004.
Ο δολοφόνος BTK
BTK killer
Η ονομασία BTK βγαίνει από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων «δένω», «βασανίζω» και «σκοτώνω» – τη μέθοδο δηλαδή που ακολούθησε ο Ντένις Λιν Ρέινερ στα 10 θύματά του στο Σέτζγουικ του Κάνσας των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1974 μέχρι το 1991.
O φιλήσυχος οικογενειάρχης Ντένις Ράντερ έδρασε επί 17 ολόκληρα χρόνια! Αποκαλώντας τον εαυτό του βασανιστή δολοφόνο, ο σαδιστής εγκληματίας ενημέρωνε συνεχώς την αστυνομία για τα εγκλήματά του, στέλνοντας στοιχεία και γράμματα.
Όταν αυτά τα βάναυσα σεξουαλικά εγκλήματα σταμάτησαν ξαφνικά, η υπόθεση παραμελήθηκε ενώ ο παρανοϊκός δολοφόνος ήταν ακόμα ελεύθερος. Συνελήφθη τελικά το 2004, όταν έστειλε στην αστυνομία  δισκέτα από την εκκλησία όπου υπηρετούσε ως πρόεδρος του συμβουλίου. Καταδικάστηκε σε ισόβια στις 18 Αυγούστου του 2005.
Yorkshire Ripper
Yorkshire Ripper
Ο Peter Sutcliffe, γνωστός ως «The Yorkshire Ripper» σκότωσε συνολικά 13 γυναίκες στην περιοχή του Yorkshire), στην πλειοψηφία τους ιερόδουλες. Συνελήφθη λίγο πριν διαπράξει τη 14η δολοφονία, όταν η αστυνομία τον έπιασε στα πράσα το 1981 με μια ιερόδουλη-υποψήφιο θύμα.
Χρησιμοποιούσε σφυρί για να ακινητοποιήσει τα θύματα του πριν τα αποτελειώσει με μαχαίρι. Κατά την σύλληψη του από τις αρχές ισχυρίστηκε ότι ο Θεός του είπε να σκοτώσει πόρνες.
Zodiac
Zodiac
Κατά συρροήν δολοφόνος που έδρασε από τα τέλη του ’60 και κυρίως τη δεκαετία του ’70 στην περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Ο «Zodiac» κυνηγούσε κυρίως ζευγάρια, τα οποία δολοφονούσε έπειτα από μια μαρτυρική διαδικασία τρομοκρατώντας τους κατοίκους της περιοχής.
Το πρώτο θύμα του ήταν μια 18χρονη φοιτήτρια, η Cheri Jo Bates.  Στον τόπο του εγκλήματος βρέθηκε ένα αντρικό ρολόι, το αποτύπωμα μιας μπότας και ιστοί, ενώ από την ανάλυση των δεδομένων του εγκλήματος, φάνηκε ότι η φοιτήτρια προφανώς γνώριζε το δράστη, οπότε η αστυνομία υπέθεσε ότι μάλλον είχε να κάνει με έγκλημα πάθους.
Το επόμενο διάστημα στάλθηκαν μια σειρά από επιστολές σε τρεις διαφορετικές εφημερίδες, αναφέροντας λεπτομέρειες που μόνον ο δολοφόνος θα μπορούσε να γνωρίζει και συνοδεύονται με κάτι γραμμένο σε κώδικα. .
Zodiac
Τα μηνύματα δημοσιεύονται και ένας δάσκαλος καταφέρνει να σπάσει τον κώδικα. Το μήνυμα ήταν το εξής:
«Μου αρέσει να σκοτώνω ανθρώπους γιατί έχει πολύ πλάκα. Έχει πιο πολύ πλάκα από το κυνήγι, γιατί ο άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο ζώο απ’ όλα. Το να σκοτώνω κάτι είναι η πιο δυνατή εμπειρία, είναι ακόμη καλύτερη από το να ξεδίνεις με ένα κορίτσι. Το καλύτερο όλων είναι πως, όταν πεθάνω, θα ξαναγεννηθώ στον Παράδεισο και όλοι όσους έχω σκοτώσει θα γίνουν σκλάβοι μου. Δεν θα σας πω το όνομά μου, γιατί θα προσπαθήσετε να με κάνετε να σταματήσω να συλλέγω σκλάβους για τη μετέπειτα ζωή»
Ο Zodiac φέρεται να είναι υπεύθυνος για τουλάχιστον πέντε φόνους ενώ χρεώνεται ανεπίσημα και άλλες 36 δολοφονίες, καθώς είχαν γίνει με τέτοιον τρόπο ώστε να φαίνονται σαν ατυχήματα.
Οι έρευνες για την σύλληψη του απέτυχαν ενώ για ορισμένους υπόπτους τα στοιχεία δεν ήταν τέτοια που θα μπορούσαν να αποδείξουν ότι κάποιος από αυτούς ήταν ο Zodiac.
Τις περισσότερες πιθανότητες είχε συγκεντρώσει ο Άρθουρ Λέι Άλεν ο οποίος πέθανε το 1992.
Το 2009 η υπόθεση ξανάνοιξε για τις αρχές. Μία γυναίκα 47 ετών υποστήριξε στις αστυνομικές αρχές ότι ο πατέρας της ήταν αυτός που είχε σκορπίσει τον τρόμο στο Σαν Φρανσίσκο πριν από αρκετές δεκαετίες.  Η Ντέμπορα Πέρεζ, κόρη του Γκάι Γουορντ Χέντρικσον.
Να σημειωθεί πως ο πατέρας της Πέρεζ απεβίωσε το 1983 ενώ η ίδια αναφέρει πως όταν ήταν σε ηλικία επτά ετών- είχε ταχυδρομήσει κάποια απ τα γράμματα του Zodiac.

Μια ελληνική πόλη φάντασμα στην Ιταλία..


Το Craco βρίσκεται στην περιφέρεια της Basilicata και στην επαρχία Matera της Ιταλίας και κατοικήθηκε τον 8ο αιώνα από Έλληνες αποίκους με την ονομασία Montedoro, οι οποίοι… προτίμησαν την ενδοχώρα για αμυντικούς λόγους, εγκαταλείποντας την παραθαλάσσια πόλη Metaponto.





Τάφοι που βρέθηκαν στην περιοχή υποδηλώνουν την έντονη παρουσία του ελληνικού στοιχείου, ενώ το σημερινό της όνομα έλαβε η πόλη το 1060, όταν η ευρύτερη περιοχή ήταν στην κατοχή του Αρχιεπισκόπου Arnaldo, ο οποίος την ονόμαζε «Grachium», δηλαδή «μικρό ανώμαλο έδαφος».

Η πόλη είναι χτισμένη επάνω σε έναν ψηλό λόφο, γεγονός που της προσδίδει εντυπωσιακή εμφάνιση και τη διακρίνει από τα γύρω πεδινά εδάφη, ενώ οι κάτοικοι ασχολούνταν ως επί το πλείστον με τη γεωργία και κυρίως με την καλλιέργεια σιτηρών στις πεδιάδες.

Με το πέρασμα των χρόνων, οι αγροτικές καλλιέργειες δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα για τους κατοίκους, οι οποίοι ξεκίνησαν να αντιμετωπίζουν διάφορα οικονομικά προβλήματα.

Αυτό συνέβαλε -μεταξύ άλλων- στη δραματική και σταδιακή μείωση του πληθυσμού, ο οποίος έφτασε μέχρι το 1922 να αριθμεί μόλις 600 άτομα από 2.000 περίπου που ήταν αρχικά, όταν η πόλη γνώριζε μεγάλη ανάπτυξη.

Οι περισσότεροι μετανάστευσαν στη βόρεια Αμερική, ενώ διάφοροι σεισμοί και άλλες φυσικές καταστροφές αλλά και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησαν την πόλη στην πλήρη εγκατάλειψή της.

Οι τελευταίοι κάτοικοι μετακινήθηκαν στο Craco Peschiera που βρίσκεται κοντά, ενώ σήμερα μόνο ερείπια έχουν απομείνει για να θυμίζουν την ύπαρξη της πόλης, που έχει σπουδαίο αρχαιολογικό ενδιαφέρον.



24eshop